Kagabi, kausap ko ang anino,
ano raw ba nangyari sa buhay ko.
bakit iniwan ko siya sa dilim,
sa kawalan, sa pagkakagapos.
Sabi ko'y pasensya na,
nasilaw ako sa labis na pantasya
napunta sa inaakalang liwanag
sa akin pala'y unti-unting bubulag.
Ngayon, sa gitna ng trapik sa edsa
nakaharap kong muli ang anino.
nag-aabang sa pagbulusok ng araw
at sa akin - muli syang magtatago.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento